Θυμαται κανεις το `79?

Αυριο η ομαδα μας κατηφοριζει στον Πειραια και δινει knock-out αγωνα για τον προημιτελικο γυρο του κυπελλου Ελλαδος αντιμετωπιζοντας την τοπικη ομαδα.Αναμφισβητητα πολυ δυσκολο παιχνιδι,παιχνιδι υπερβασης και (σε ενδεχομενη θετικη καταληξη)παιχνιδι ιστοριας.Απο την ημερα που πραγματοποιηθηκε η κληρωση δεν μπορει να φυγει απο το μυαλο μου ενα αντιστοιχο παιχνιδι τον Μαιο του 1979.Ημιτελικος γυρος τοτε του κυπελλου και αντιπαλος σε διπλά παιχνιδια η ίδια τοπική ομάδα του Πειραια.Φτιαχνοντας το περίγραμμα της χρονιάς εκεινης,θα μπορουσαμε να πουμε οτι η ομαδα μας εχοντας μεγαλα ονοματα στην συνθεση της(Ζαφειρης Κακκαρης,Χρηστος Εμβολιαδης,Μητσάρας,Παθιακακης,Βασιλης Μωραιτελης,Νονι Λιμα κ.α.)προερχοταν απο μία οχι ξεχωριστη χρονιά στο πρωταθλημα,αλλά ενα μόλις μηνα πρίν την Μεγαλη εβδομαδα του `79,τον Απριλιο, ειχε πετύχει μία απιστευτη προκριση επι του Αρη,αφου εχοντας χασει στην Θεσσαλονικη 2-5,κατορθωσε να το ανατρεψει και με το εκπληκτικο 5-1 να προκριθει στα ημιτελικα!Γινεται λοιπον η κληρωση και μας βγαζει αντιπαλο την ιδια ομαδα που αντιμετωπιζουμε και αυριο,σε διπλους αγωνες με πρωτο αγωνα στην Νεα Σμυρνη.Περιττο να προσθεσω οτι ολοι μας ειχαν και τοτε ξεγραμμενους,χωρις πιθανοτητες προκρισης.Με ενα εκπληκτικο παιχνιδι στην εδρα μας κερδιζουμε 2-1 και παμε στο ``Καραισκακη``για τον επαναληπτικο.Το ``φιλμ``εκεινου του απογευματος ``τρεχει``ακομα στο μυαλο μου,ολοζώντανο ,αν και εχουν περασει τριαντα-τρια(33!)χρονια.Καταμεστο το παληο τσιμεντενιο ``Καραισκακη``και εμεις μία παρεα απο την ``Ευαγγελικη``να καθομαστε στην τότε θυρα 6 του τσιμεντένιου γηπεδου περιπου στην γωνία του κορνερ διπλα σχεδον στην παληά 7.Συγκλονιστικο παιχνιδι,και πλησιαζοντας στο τελικό σφυριγμα το σκορ ητανε 2-3,σκορ που μας δινει την προκριση στον τελικο με τα εκτος εδρας γκολ.Ολοι παρακολουθουσαμε μία τα ρολογια μας,μία τα τεράστια ρολογια του γηπέδου τα οποία βρισκοτανε στα αριστερα μας και απεναντι στην 13/14,παρακαλωντας να περασει ο χρονος και η λήξη του ματς να μάς χαρίσει την πολυποθητη προκριση.Και τότε στο 90+ ο διαιτητης δινει ανυπαρκτο πεναλτυ στους αλλους,πεναλτυ που εάν μετατρεποταν σε γκολ μας πετουσε εξω.Ολοι σε εκεινο το σημειο ειπαμε ``τετελεσται``.Και περιμεναμε το μοιραίο...Το οποιο ομως δεν ηρθε.Με τον παικτη του αντιπαλου να παιρνει φόρα και να στέλνει αφ`ενός την μπαλα ψηλα πανω απο το οριζοντιο δοκαρι του τερματος μας καί αφ`ετέρου εμας στους επτά ουρανους, εληξε το παιχνιδι.Καί που να πανηγυρίσεις εκει που ημαστε?Κατεβηκαμε τρεχοντας τα σκαλιά της 6 και αρχισαμε να χοροπηδαμε στον δρομο και αμεσως μετά πηραμε τον δρομο με τα πόδια για την πλατεία οπου σε λιγο ακολουθησε το μεγαλο πανηγυρι της προκρισης.Και μετά λιγες ημέρες ακολουθησε η 9η Ιουνίου.Φανταζομαι οτι αρκετοί φίλοι συν-Πανιωνιοι θα βρεθουν αυριο το βραδυ στο γηπεδο,χαμενοι στην αλλοθρησκη μαζα.Τους ευχομαι να ζησουν και να αισθανθουν αυτα τα οποια εζησα και αισθανθηκα εγω,εκείνο το μαγικό Μαγιάτικο απογευμα...(επιθυμω να αφιερωσω αυτη την αναρτηση τους παληους μου φιλους και συμμαθητες,με τους οποίους ημουνα εκεινο το βραδυ μαζί,καί πιό συγκεκριμενα στους Αντωνη Μ.,Θαναση Σ.,Στρατο Α.,Γιαννη Α.,Χρηστο Ζ.,Τακη Χ.Αντε καί στους Ηλία Μ.,Γιαννη Λ., αν και αλλοθρησκοι!)