Μια μεγαλη συναυλια ( Bon Jovi Live in Athens 7 20 2011)

Λιγες ωρες μονο εχουν μεσολαβησει απο τον αποχαιρετισμο τους μεσα σε αποθεωση και το συναισθημα της ευφοριας ειναι διαχυτο και κυριαρχο.Δυσκολα μπορει καποιος να περιγραψει αυτο που παρακολουθησαμε χθες βραδυ στο Ο.Α.Κ.Α.Ηταν συναυλια,θεαμα,show,χορογραφια σχεδιασμενη μεχρι την τελευταια λεπτομερεια?Μαλλον ολα μαζι.Αξιζε τον κοπο η αναμονη,μιας και ηταν η πρωτη φορα που εμφανισθηκαν στην Ελλαδα.Μία Ελλαδα που ειδικα τωρα εχει περισσοτερη αναγκη απο ποτέ να διασκεδασει και να ξορκισει τα οσα ζοφερα μας πολιορκουν καθημερινα.Οι Bon Jovi λοιπον.Super group,ομαδικη δουλεια και σε καμία περιπτωση one (front-)man show.Εξαιρετικοι,αψογοι επαγγελματιες μας χαρισαν κοντα 2,5 ωρες καλη μουσικη.Η εποχη του hair-metal η του pop-metal φανταζει πια τοσο μακρυνη...Τωρα ειναι εποχη για mases-music.Μουσικη για τα πληθη,αλλα τίμια,συνεπης και εκτακτης ποιοτητας.Οι μεγαλες τους επιτυχιες βεβαια ηταν εκει...You give love a bad name(το παιξανε δευτερο στην σειρα για να ανεβασουν τον κοσμο,ο οποιος ομως ηταν ιδιαιτερα θερμος),Bed of roses(2 φορες),Bad medicine(μαζι με το pretty woman του Roy Olbison),It`s my life,i``ll be there for you,Wanted dead or alive,Allways,Have a nice day και αλλα πολλα,αναμεσα τους και δύο καινουργια τραγουδια τα οποια ηταν πολύ καλα.Εξαλλου διαχρονικα ενα απο τα δυνατα τους σημεια ειναι το πολύ καλο τους υλικο.Τελευταιο βεβαια αφησανε το Livin` on a prayer-το οποιο το ξεκινησε a capella ο Jon Bon Jovi.Εγινε φανερο οτι ενα αλλο πολυ σημαντικο στοιχειο για την 28χρονη επιτυχια τους ειναι η team work του συγκροτηματος.Αναμφισβητητα χαρισματικη προσωπικοτητα ο Jon Bon Jovi,αλλα και οι υπολοιποι με προεξαρχοντα τον Richie Sambora δινουν εκεινο το στιβαρo back-ground το οποιο αποτελει σημα κατατεθεν του συγκροτηματος.Κοσμος πολυς ολων των ηλικιων,πολλοι με τα παιδια τους οπως λ.χ. ο γραφων,κανενα παρατραγουδο,απιστευτη ενεργητικοτητα πανω και κατω απο την σκηνη και παρά τις Κασσανδρες(οι οποιες ετσι και αλλιως αφθονουν στην χωρα μας) ενα δροσερο αερακι εκανε ευχαριστη την παρακολουθηση της συναυλιας.Η διoργανωση της eleven(-call me Demis) παρα πολύ καλή,η προσελευση και η αποχωρηση μας με αυτοκινητο χωρις προβλημα περαν της χρονικης καθυστερησης η οποια οφειλοταν στον πολύ κοσμο.Και βεβαια μετα κατεβαινοντας την Κηφισιας προς Νεα Σμυρνη,στο σημειο που καποτε ηταν η ``Αυτοκινηση`` του Μακη του Σαλλιαρη,εκει οπου το ``Shot through the heart``μας συντροφευε τις νυχτες των 80`s,για μία στιγμη ενοιωσα οτι δεν εχει περασει μία μερα.Σημερα τα ξημερωματα ομως μπαινοντας στο σπιτι μου.στην κανονικη μου ζωη,συνειδητοποιησα οτι εχουν περασει πολλα χρονια απο τοτε...Σε καθε περιπτωση θεωρω τυχερο τον εαυτο μου που βρεθηκα στο Μαρουσι χθες βραδυ.Αναμφισβητητα a night to remember!