Ηταν 32 χρονια πριν οταν ο Ian Curtis τραγουδιστης και ιδρυτικο μελος των Joy Division εκοβε το νημα της συντομης ζωης του,χαμενος μεσα σε ενα κυκεώνα προσωπικων προβληματων και ζητηματων υγειας που τον ειχαν διαλυσει κυριολεκτικα.Δυο μηνες πριν συμπληρωσει τα 24 του χρονια ,εκεινο το πρωινο της Κυριακης 18 Μαιου 1980,στο σπιτι του στο Macclesfield λιγο εξω απο το Manchester,επελεξε(?) να αναχωρησει αφηνοντας πισω την γυναικα του,την 13 μηνων κορη του,μια Βελγιδα ερωμενη και το φαντασμα ενος group που θα ``στοίχειωνε`` την μετα-punk pop σκηνη για πολλα χρονια.Οι Joy Division(μετεξελιξη των Warsaw και των Stiff Kittens) τριαντα δυο χρονια μετα παραμενουν ενα απο τα πιο σημαντικα rock groups ολων των εποχων.Με λιγοτερες απο 1000 μερες ζωης(Γεναρης 1978-Μαιος 1980),μολις δυο L.P.(Unknown pleasures & Closer),ενα E.P.(An ideal for living)και δυο singles(Transmission & Love will tear us apart), καθοριστικη συμμετοχη στην περισσοτερο σημαντικη εταιρεια παραγωγης δισκων της συγχρονης Ευρωπαικης pop ιστοριας(της θρυλικης Factory records),αλλα πανω απο ολα ενα συγκροτημα ``παραγωγης συναισθηματων``.Θα ηταν σπουδαιο εαν μπορουσαμε να δουμε τους Joy Division ξεχωρα απο την αυτοκτονια του τραγουδιστη τους-πραγμα το οποιο ομως δεν ειναι δυνατον.Δεν μας ``βοηθανε`` και τα τραγουδια τους.Disorder.In a lonely place.Something must break.The eternal.Isolation.Shadow play.At a later date.Σε εκεινη την pro-Internet εποχη ολα ετουτα φανταζαν αρκουντως ειρωνικα.Αργοτερα καθως μεγαλωνεις αλλαζουν τα πραγματα οι προτεραιοτητες και οι υποχρεωσεις.Πρεπει να δουλεψεις,να φροντισεις την οικογενεια σου,να προχωρησεις και να πετυχεις στην δουλεια σου.Να κανεις ολα εκεινα που απoρριπτεις αναφανδον στα 20 σου.Αλλα ομως εαν ακουσεις ξανα τους Joy Division απο την βολικη αποσταση της μεσης σου ηλικιας,τοτε μπορει να αμφισβητησεις την σοφια που σου δινει η παροδος της ηλικιας και για μια και μονο στιγμη να αναζητησεις την συναισθηματικη σοφία της νιοτης σου.Η μπορει και παλι να σε συνεπαρει η αληθινα υπνωτιστικη αυτη μουσικη και να σε μεταφερει σε καποια αλλη εποχη.Διαφορετικη εποχη-διαφορετικος ανθρωπος.Φανταζομαι πως πρεπει να θεωρω τον εαυτο μου τυχερο που προλαβα να δω τους Joy Division δυο φορες live.Μια στο Factory(@ Russel club)στις 13 Ιουλιου του `79 και μια λιγο πριν το τελος στο Derby στις 8 Απριλιου του 1980.Απο εκει και περα βεβαια οι τρεις εναπομειναντες Stephen Morris,Peter Hook & Bernard Summer συνεχισανε προς τιμην τους οχι σαν Joy Division αλλα σαν New Order παραγοντας παντα αξιοπρεπεστατη pop μουσικη και παιζοντας σπανιοτατα live τραγουδια του Curtis...
Εισαι οντως''τυχερος'' φιλε Μιλτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήDon't walk away,in silence.
Τοτε ειδικα την πρωτη φορα που τους ειδα δεν πολυκαταλαβαιναμε το μεγεθος του group που επαιζε λιγα μετρα μακρυα μας.Στο Factory ο ηχος ηταν φτωχος και πνιγμενος.Ομως υπηρχε αυτη η απιστευτη ενεργεια του Curtis στην σκηνη.Αντιθετα την δευτερη φορα ο ηχος τους ηταν εξαίρετος,ομως ο Curtis φανερα επηρεασμενος.Αργοτερα μαθαμε οτι την προηγουμενη της συναυλιας ημερα(στις 7 Απριλιου)ειχε κανει την πρωτη του αποπειρα με χαπια στο Macclesfield και ειχε μεταφερθει στο τοπικο νοσοκομειο.40 μερες μετα και μία ημερα πριν αναχωρησουν για την πρωτη τους περιοδεία στις ΗΠΑ,τελειωσε την ζωη του στην κουζινα του σπιτιου του στο 77 της Barton street
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κατεβάσετε να δειτε τo 24 hour party people ειναι ταινιαρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Ντινο συμφωνω.Αναφερεται στην ολη ιστορια της Factory Records απο την αρχη της,την ακμη,την παρακμη μεχρι την πωληση στην London records.Στην ταινια παρελαυνουν ολα τα ``ιερα τερατα``της Βορειοδυτικης ακτης με προεξαρχοντα τον Tony Wilson.O οποίος στην σκηνη που παει να αποχαιρετησει τον Curtis στο σπιτι της Barton street συνοδευεται απο τον Paul Morley,μετεπειτα βιογραφο του.Ακομα και τωρα τα Factory club & Hancienta club αποτελουν θρυλικα μερη για το Manchester(οπως και το Lesser Free Trade Hall-βεβαια!)
ΑπάντησηΔιαγραφή